Cirkel van invloed

Terug van een vakantieperiode, wat in mijn geval een krant-televisie-social medialoze tijd betekent, grijpt het me naar de keel: het nieuws. En dan vooral de berichten over de grote stroom van vluchtelingen die op gang is gekomen, en de opmars van IS.
Het baart me zorgen en een gevoel van onmacht maakt zich van me meester: waar moet die enorme stroom van ontheemde mensen heen? Een tijdelijke opvang –als die er al is- is nog geen thuis. En dan hebben we het nog lang niet over een mogelijke toekomst?
Dan weer verschijnen beelden op mijn netvlies van aanhangers van IS die de tempel Baal-Shamin in Palmyra vernietigen of de foto van Kayla Meuller die tot persoonlijk eigendom van IS leider Abu Bakr al-Baghdadi was gemaakt. Hoe ver kan het gaan en waar gaat dat heen?

Toen ik vannacht wakker werd en het nare gevoel me weer als een insect bekroop, herinnerde ik me ineens een advies dat ik ooit kreeg van een wijs persoon.
Hij zei: ‘Je moet onderscheid leren maken tussen jouw veld van aandacht en je cirkel van invloed.’ Hij liet me op een groot wit papier een veld tekenen met daarin alles wat mijn aandacht trok de laatste tijd. Dat was nogal wat en het veld bestreek zowat het hele vel papier. Vervolgens moest ik daar binnen een cirkel tekenen met alle personen en kwesties waar ik daadwerkelijk invloed op kon uitoefenen. Deze cirkel was aanzienlijk kleiner.
Het gaf me direct rust, gevoelens van onmacht verdwenen, er kwam richting.
Niet alles wat je aandacht trekt, kun je beïnvloeden, of anders gezegd: het is zinniger om je aandacht te richten op zaken waar je invloed op hebt, en op die manier bij te dragen aan deze wereld.

Daar moest ik aan denken afgelopen nacht, en ik werd wakker vanochtend met zin in deze dag. Zin om voluit te gaan doen wat binnen mijn cirkel van invloed ligt, met om te beginnen: pannenkoeken bakken als ontbijt voor onze jongste die zo geen zin heeft in zijn eerste schooldag. En vervolgens: mijn werkkamer op orde brengen voor alle lieve mensen die daar het komende seizoen langskomen, maar ook: me voorbereiden op het inspiratietraject rond de liefde dat ik samen met mijn man ga geven. Ik ga dagen inplannen in het najaar zodat ik de deuren van mijn coachingspraktijk ook in Amsterdam kan openen, en ik zal mijn gedachten laten gaan over wanneer en hoe ik weer een studietraject rond boeddhistische Dzogchenteksten zal starten, omdat daar vraag naar is. En niet te vergeten: deze blogtekst schrijven, want dat doe ik zo graag.

Ik ben er weer, fijn dat jij er ook bent. Veel plezier en succes met alles wat jij gaat doen, binnen jouw cirkel van invloed.

Mijn aanbod dit najaar:
‘Schatkamer van de liefde’, inspiratietraject van 3 losse dagen
‘Voluit liefhebben’, lezing op 26 nov
coaching en relatiecoaching, in Empe en Amsterdam

Van de schoonheid en de troost

Het is alweer een tijd geleden dat de gelijknamige serie werd uitgezonden door de vpro, waarin Wim Kayzer negenentwintig schrijvers, wetenschappers, filosofen, musici interviewden over schoonheid en troost. Onlangs kwam ik op de 2ehands markt de boekversie hiervan tegen. Direct was ik verkocht, ik lees er sindsdien regelmatig in. Wat een inspirerend boek!
Het leukste vind ik het om te lezen dat wetenschappers als Edward Witten (wiskundig natuurkundige) en Stephen Jay Gould (paleontoloog) met hun inzichten zo dicht bij het mysterie van het leven staan. En daar heel aangrijpend over kunnen vertellen vanuit de meest complexe theorieën?

Stephen Jay Gould: We leven in een universum dat niet werkt zoals wij zouden willen. Waarom zou het? Het is niet voor ons gebouwd. De aarde is vierenhalf miljard jaar oud en de mens is er pas zo’n 100.000 jaar. Er zijn, om maar een voorbeeld te geven, zo’n 500.000 verschillende soorten kevers!
Dit universum is niet voor ons geschapen en daardoor lijkt onze aanwezigheid erbinnen zowel verwarrend, vreugdevol als droef. Wij zelf moeten betekenis construeren, maar juist dat is schoonheid en troost. (-) De schoonheid is dat wij mensen een diersoort zijn die slechts zo kort bestaan en toch in staat zijn om na te denken over het geheel.

De schoonheid is dat we kunnen reflecteren en in staat zijn zin te geven aan ons bestaan. En of we die zin nou vinden of niet, de hunkering ernaar geeft voldoende brandstof om door te gaan en te blijven zoeken. Het stimuleert mij in ieder geval om te blijven schrijven. En gelukkig zijn er steeds weer kunstenaars, musici, atleten etc die de meest prachtige dingen maken, waar die hunkering uit spreekt.
Onze aanwezigheid op aarde is zowel verwarrend en vreugdevol als droef, zegt Gould.
Mooi vind ik dat. Daarom is troost ook zo belangrijk?
Ik persoonlijk vind het veel troost geven dat er 500.000 verschillende soorten kevers zijn. Als wij mensen de boel verprutsen, waar we ook aardig goed in zijn en wat me bij vlagen erg kan deprimeren, geeft het troost te beseffen dat er iets veel groters is dan wij, dat geheel z’n eigen gang gaat? Hoeveel banken er ook worden opgeblazen en oorlogen gevoerd, de aarde draait er geen rondje minder om.

We zoeken troost voor de tragedies die zich in het leven van elk van ons voltrekken, zegt Gould verderop in het interview. Ik weet nog goed dat ik voor school een werkstuk maakte over Rembrandt en dat ik voor het eerst een ‘troost’ ervaring had, puur door naar zijn werk te kijken. Iets van een tragedie speelde zich bij ons thuis af en ik wist me soms geen raad met mijn verdriet. Toen ik plaatjes moest verzamelen van schilderijen van Rembrandt voor mijn werkstuk, zag ik op een dag ‘Het joodse bruidje’. Het gaf me ter plekke iets wat ik niet kon thuisbrengen maar wat me hielp. Of het nou de handen op het hart van het bruidje waren, de empathie die uit de houding tussen de twee mensen sprak of het soort licht? Ik keek ernaar en voelde me niet meer alleen met mijn verdriet.
Nu kan ik zeggen dat het troost was.

Schilderkunst, poëzie, muziek, sport, de natuur, de liefde, een ontmoeting..zoveel schoonheid om troost in te vinden. En omdat we een diersoort zijn met zo’n kort bestaan, beter maar vandaag op zoek! Fijne dag.

Confidence or trust

“De burger heeft geen vertrouwen meer in de overheid, ondernemers geen vertrouwen meer in de banken, banken geen vertrouwen meer in elkaar, consumenten geen vertrouwen in bedrijven en mensen geen vertrouwen in elkaar.” Een quote uit een artikel eind dec in Trouw van José Bloemer (hoogleraar bedrijfskunde Radboud Universiteit). Niet al te vrolijk maar ze heeft gelijk, want zijn banken niet de grootste graaiers gebleken en wie kent er nog politici die doen wat ze beloven?

“Er zijn twee soorten vertrouwen”, vervolgt Bloemer. “Vertrouwen in de toekomst, confidence (zoals consumentenvertrouwen) en vertrouwen in personen en instellingen: trust. Bij trust gaat het om het vertrouwen dat mensen hebben in elkaar, dat draait om eerlijkheid en welwillendheid. Eerlijkheid is doen wat je belooft. Welwillendheid is niet alleen doen wat je belooft, maar dat op zo’n manier doen dat je laat zien dat je het beste voor hebt met de ander.”

Mooi. Ik had dat onderscheid nog niet eerder zo omschreven gezien. Hoe herstel je dat vertrouwen, die trust? In relatie tot de overheid en de banken zie ik dat niet zo snel gebeuren. Maar wel in relatie tot elkaar.
“Als burger, als consument en als mens, het beste voorhebben met de mensen om ons heen: producten ruilen, vrijwilligerswerk en mantelzorg doen, voor elkaar koken, lokale producten kopen, elkaars apparaten repareren zodat ze langer mee kunnen, laten zien dat herstel van vertrouwen van mensen in elkaar mogelijk is.”

Je ziet dat het ouderwetse stimuleren van de koopkracht niet meer werkt; geld in de maatschappij pompen want ‘als de burger weer gaat vertrouwen, gaat ie meer geld uitgeven.’ Dat gebeurt niet, we gaan helemaal niet meer geld uitgeven. De burger gaat pas weer vertrouwen als we anders met elkaar gaan samenleven. En juist in die andere manier van samenleven, waar in beginsel geen cent aan te pas komt, liggen de groeimogelijkheden. Je hoeft maar om je heen te kijken, nieuwe websites te bezoeken, facebook te openen: het wemelt van de nieuwe en goede initiatieven, die eerlijkheid en welwillendheid uitstralen en die bijdragen aan deze nieuwe vorm van herstel. Ik pik er een paar uit:

Repaircafe.nl: Met je kapotte spullen naar een locatie waar het Repair Café wordt gehouden. Er is gereedschap, materiaal en deskundige hulp (zoals elektricien, een naaister, een timmerman) om reparaties uit te kunnen voeren.
Swapit.nl: spullen ruilen waar je genoeg van hebt.
Bouwstenenvoorsociaal.nl: steeds meer initiatieven waarbij buurthuizen door bewoners zelf worden beheerd en met succes worden gerund.
Buurtwerk.nl: het talentenklusjesbureau dat vraag een aanbod bij elkaar brengt. Bewoners wisselen diensten uit en helpen elkaar, praktisch, maar ook versterkend voor de sociale cohesie in de buurt.
Youbedo.com: ‘Boeken die goed doen’. Online boekenwinkel waarbij 10% van de opbrengst wordt geschonken aan een goed doel dat jij kiest.
Puuranna.nl: sieraden van afgedankte teenslippers, Ipadhoezen van PETflessen, tassen van Indiase cementzakken etc.
Stadsverlichting.nu: ‘Verander de wereld vanuit je huiskamer’. Iedere maand komen mensen in 607 huiskamers verspreid door Nederland bijeen om een uur stil te zijn.
Gavedingendoen.nl: Een platform voor open- en sociale innovatie, waar mensen elkaar helpen om ideeën, vragen of dromen te realiseren.
Geefeconomie.nl: recent initiatief waarbij  het uitgangspunt niet is ‘voor wat hoort wat’ maar geven: het beste van jezelf, je talent en passie, om tot een samenleving te komen waarin talenten elkaar aanvullen.
Buddynetwerk.nl: ‘Betekenis geven aan iemands leven’. Een organisatie die met behulp van vrijwilligers werkt aan de ondersteuning van mensen met een ernstige en/of levensbedreigende ziekte, mensen die in een vroegtijdig stadium dementie krijgen en mensen die eenzaam zijn.

En zo zijn er veel en veel meer initiatieven, die willen bijdragen aan een andere manier van samenleven en groei anno nu. Als jij iets dergelijks kent of net bent gestart, laat het me weten. Ik heb een pagina geopend met als titel TRUST, en we maken daar een lijst aan met de meest aansprekende initiatieven. Ter ondersteuning en inspiratie voor iedereen die iets nodig heeft, op ideeën wil komen, iets te geven heeft, wil ruilen, zijn talenten wil inzetten, platzak is, maar vol vertrouwen is!
I trust in us.

Emigreren uit een veilig landschap

Met een lichte opwinding maar ook met een beetje pijn in m’n buik, rijd ik weg van de boerderij. ‘Kan ik wel een paar dagen alleen weg?’ Er is zoveel aan de hand thuis en het werk en de kinderen en..etc. Mijn man heeft de afgelopen week al drie keer gezegd dat het echt kan, dus ik ga.
Met een grote stapel boeken, een bikini, mijn Apple en een foto van de kinderen, rijd ik richting Bergen aan Zee. Tijdens de autorit voel ik het al gebeuren: het alleen zijn omhelst me direct en ik begin een beetje te huilen. Huilen van herkenning; O ja, zo voelt het en hoe fijn is dat! Hoe is het mogelijk dat ik er tegenop heb gezien?

’s Middags lees ik aan het strand in ‘Het geluk van de eenzaamheid’ van Connie Palmen het volgende: Iedere schrijver emigreert uit een veilig en vertrouwd landschap. Het is het ondergaan van de prikkel om gebaande paden te verlaten en zelf na te denken.
Ik krijg een flashback van de dag dat ik besloot te stoppen met mijn studie Rechten en auditie wilde gaan doen voor de Theaterschool in Amsterdam. Toen ik het besluit nam, liep ik letterlijk weg van de universiteitsbibliotheek en liet daarmee de mensen, die tot dan toe mijn baken waren geweest in die grote stad, achter. Het voelde absoluut als emigreren: hoe onzeker wil je het hebben, van Rechten naar een kunstopleiding met zo weinig kans om toegelaten te worden? Het enige dat ik zeker wist was dat het veilige landschap me helemaal niets zou gaan brengen; geen plezier, geen verrassingen, geen passie. Maar verder wist ik niks en ging ik met knikkende knieën op zoek naar een zangleraar (in de Gouden Gids).

Je kunt niet werkelijk creatief zijn als je op het gebaande pad blijft, heb ik in de jaren daarna steeds ervaren, als je in de smalle koker van de waan van de dag zit, als je niet alleen kunt zijn en de leegte steeds opvult met mensen of informatie.
Ik zie veel mensen alleen op het terras van de strandtent, en toch niet alleen; bijna allemaal op hun mobiel, Ipad, laptop.
Voor het slapen gaan loop ik nog wat te kuieren langs de zee. Er doemen eenlingen op voor mijn geestesoog en ik besef dat ik op mensen val die graag alleen zijn. Toen ik mijn man net leerde kennen vertelde hij dat hij als kind op zijn eigen verjaardagsfeestje met veel vriendjes, meestal alleen achter de bank zat met een stripboek.
Ik was op slag verliefd.
Mijn oog valt ook vaak op degene die buiten de groep valt. Net anders, onaangepast, origineel. Eenzamen met een vrije geest. Ik geloof dat mijn beste vrienden geen groepsmensen zijn.

De eerste nacht slaap ik goed. In mijn droom zie ik een grote Z. Het is de Z die op de cover van mijn boek ‘Een Zucht van verlichting’ staat. Het roept de vraag bij me op waarover mijn volgende boek zal gaan? Geen idee..Nou ja, een vaag idee wat me ongemakkelijk maakt en onzeker.
Een goed begin.

Interview in Heerlijkheid Magazine

In het magazine Heerlijkheid verscheen een  artikel naar aanleiding van het verschijnen van mijn boek Een zucht van verlichting.

Klik hier voor het artikel.