Cirkel van invloed

Terug van een vakantieperiode, wat in mijn geval een krant-televisie-social medialoze tijd betekent, grijpt het me naar de keel: het nieuws. En dan vooral de berichten over de grote stroom van vluchtelingen die op gang is gekomen, en de opmars van IS.
Het baart me zorgen en een gevoel van onmacht maakt zich van me meester: waar moet die enorme stroom van ontheemde mensen heen? Een tijdelijke opvang –als die er al is- is nog geen thuis. En dan hebben we het nog lang niet over een mogelijke toekomst?
Dan weer verschijnen beelden op mijn netvlies van aanhangers van IS die de tempel Baal-Shamin in Palmyra vernietigen of de foto van Kayla Meuller die tot persoonlijk eigendom van IS leider Abu Bakr al-Baghdadi was gemaakt. Hoe ver kan het gaan en waar gaat dat heen?

Toen ik vannacht wakker werd en het nare gevoel me weer als een insect bekroop, herinnerde ik me ineens een advies dat ik ooit kreeg van een wijs persoon.
Hij zei: ‘Je moet onderscheid leren maken tussen jouw veld van aandacht en je cirkel van invloed.’ Hij liet me op een groot wit papier een veld tekenen met daarin alles wat mijn aandacht trok de laatste tijd. Dat was nogal wat en het veld bestreek zowat het hele vel papier. Vervolgens moest ik daar binnen een cirkel tekenen met alle personen en kwesties waar ik daadwerkelijk invloed op kon uitoefenen. Deze cirkel was aanzienlijk kleiner.
Het gaf me direct rust, gevoelens van onmacht verdwenen, er kwam richting.
Niet alles wat je aandacht trekt, kun je beïnvloeden, of anders gezegd: het is zinniger om je aandacht te richten op zaken waar je invloed op hebt, en op die manier bij te dragen aan deze wereld.

Daar moest ik aan denken afgelopen nacht, en ik werd wakker vanochtend met zin in deze dag. Zin om voluit te gaan doen wat binnen mijn cirkel van invloed ligt, met om te beginnen: pannenkoeken bakken als ontbijt voor onze jongste die zo geen zin heeft in zijn eerste schooldag. En vervolgens: mijn werkkamer op orde brengen voor alle lieve mensen die daar het komende seizoen langskomen, maar ook: me voorbereiden op het inspiratietraject rond de liefde dat ik samen met mijn man ga geven. Ik ga dagen inplannen in het najaar zodat ik de deuren van mijn coachingspraktijk ook in Amsterdam kan openen, en ik zal mijn gedachten laten gaan over wanneer en hoe ik weer een studietraject rond boeddhistische Dzogchenteksten zal starten, omdat daar vraag naar is. En niet te vergeten: deze blogtekst schrijven, want dat doe ik zo graag.

Ik ben er weer, fijn dat jij er ook bent. Veel plezier en succes met alles wat jij gaat doen, binnen jouw cirkel van invloed.

Mijn aanbod dit najaar:
‘Schatkamer van de liefde’, inspiratietraject van 3 losse dagen
‘Voluit liefhebben’, lezing op 26 nov
coaching en relatiecoaching, in Empe en Amsterdam

Onverwoestbare liefde

Mijn tour d’Amour door het land is ten einde gekomen. Afgelopen weekend was ik in Amsterdam, voor het laatst op pad met mijn boek ‘Een schat aan Liefde’. Niet dat ik stop met lezingen geven over de liefde, maar zo gericht met mijn boek onder mijn arm het land door en langs boekhandels, dat stopt nu.

Ik heb er heel erg van genoten, het uitwisselen over de liefde en het contact met de mensen. De openheid en intimiteit, die het onderwerp oproept, het raakt me steeds weer: we hebben veel uitgewisseld en er zijn veel vragen gesteld, met alle kwetsbaarheid, maar ook met veel humor en passie. En soms ineens zat er iemand te huilen, ook dat was helemaal okay want wie herkent niet de pijn die gepaard kan gaan met de liefde?
Het stemt me vrolijk en dankbaar dat ik op zoveel plekken mijn verhaal heb mogen doen en dat mensen na afloop tegen me zeiden dat ze weer zin hadden gekregen in de liefde, dat ze het kwijt waren, of er niet meer in geloofden, maar door mijn lezing (of mijn boek) weer positief gestemd waren.
Dat is toch waar het om draait, vind ik: het besef dat de liefde een overweldigende kracht heeft die door je heen komt als je je ervoor opent. Hoezeer we ook vergeten, hoe druk we het ook hebben, hoe vaak we ons afwenden, hoeveel ruzies we ook mogen maken, hoe teleurgesteld we kunnen zijn; de liefde zelf blijft onder alles onverwoestbaar mooi aanwezig. Wachtend op de uitnodiging, op zoek naar de opening om te kunnen stralen, om te kunnen schitteren.

Er zijn veel zaken die de liefde kunnen toedekken of doen vergeten. We dragen allemaal persoonlijke bagage mee: kwetsuren die zijn opgelopen, angsten, teleurstellingen uit het verleden, complexe samenstelde gezinnen etc. Dat neem je allemaal mee de relatie in en voor je het weet gaat dat drukken op de liefde. En soms is het zo zwaar dat de liefde eraan bezwijkt. Daarom is het zinnig om te ontwarren wat ieders persoonlijke bagage is, om te zien wat ieders aandeel is los van de ander (zie de leerweg in mijn boek), zodat de liefde in het midden weer ruimte en vrij spel krijgt. Je gaat dan weer merken dat er veel meer is dan je dacht: er ligt een schatkamer te wachten. Op jou, op mij. Schatten die klaarliggen om opgedelfd te worden. Iedere dag, ononderbroken schittering van liefde.
Veel geluk daarmee!

Mocht je hier gericht mee bezig willen zijn: in het najaar geef ik samen met mijn man Bas Klinkhamer, een inspiratietraject rond de liefde: Schatkamer van de liefde.

Mooi liefdesliedje op 3FM van Dena (vriendin van mijn dochter): Little Song