Laten we niet wennen

Als de dagen lengen
als het donker toeneemt
niet alleen in de dagen voor kerst
maar al langer.
Als het ongeloof groter wordt
en de onmacht toeslaat
de oorlogen blijven duren
omdat machthebbers wolven blijken
in schaapskleren.
Over de grenzen
maar ook heel dichtbij
gaan we echt die afslag in met elkaar,
waarin extreem de norm wordt?

Als we denken ‘wat maakt het nog uit’ of 
‘ik voel me een vreemdeling in deze wereld.’
Dan doemt er in mijn hoofd een mantra tekst op:
‘Laten we niet wennen’

Laten we niet wennen aan het recht van de sterkste
aan de schreeuwende stemmen
aan de onbescheidenheid
aan de misleidingen op social media.
Het publiekelijk afstraffen van fouten, 
wetend dat we allemaal steeds fouten maken.
Aan de valse beloftes, die van dag tot dag kunnen veranderen
want wat zijn die waard?
Aan wel profijt willen maar niet bereid tot offers.
Aan de mening dat we heus wel zonder kunst en cultuur kunnen
en dat de publieke omroepen net zo goed kunnen worden afgeschaft.
Aan eigenbelang verpakken in landsbelang.
Laten we niet wennen aan de sussende woorden rond
het grote stikstof- en klimaatprobleem, omdat de rek eruit is
en we genoeg hebben van die woorden, 
dat is precies wat wordt beoogd.

Laten we niet meegaan in die verharding
want verharding leidt tot terugtrekken
tot afschermen
tot ieder voor zich.
Dus laten we lief zijn.

Laten we hardop uitspreken wat ons aan het hart gaat,
versterken wat wordt afgebroken
steunen wat kwetsbaar is.
Laten we elkaar zien,
elkaar bevragen.
Hoe is het nu met jou?

‘Wat maakt het nog uit wat ik doe, druppel op een gloeiende plaat?’
Heel veel.
Het maakt veel uit wat we doen.
In de kern zijn we licht en liefde,
dat is onveranderlijk en onaantastbaar.
Als jij licht bent
en ik kom jou tegen
word ik ook lichter.
Dat is een heel krachtig cadeau.

Ik wens je mooie kerstdagen en ik zie je graag in het nieuwe jaar,

Marthe van der Noordaa