Het nieuwe seizoen is begonnen: de kinderen weer in het schoolritme, openingsdag van het Itip, mijn praktijk weer open, de mailbox vol en het begin van de slechtste tijd met mijn allergie. De grasmaanden aug en sept heb ik het meest last. Slechte timing.
Door de benauwdheid word ik een aantal keren per nacht wakker, niets voor mij ik ben zo’n slaapkop, ik ben dol op slapen. Maar in deze tijd begint rond 03.00 uur het wakker liggen, gevolgd door het tobben in de nacht.
Ik merk het ook in mijn praktijk, dat veel mensen met slaapproblemen kampen in deze periode. Los van de meest voor de hand liggende oorzaken als spanning en stress dat alles weer begint en de druk van het moeten, rijst de vraag die me fascineert: Hoe komt het toch dat alles erger, zorgelijker en angstiger wordt in de nacht?
Je ligt stil, er is geen afleiding, je komt uit bij jezelf en er is geen ontkomen meer aan..zou je kunnen zeggen. Maar van die ervaring word ik persoonlijk niet zo tobberig. Wat dan? Ik had het er met mijn man (Bas Klinkhamer) over, die lezingen geeft over de noodzaak van de nacht en net een Dromendvd heeft gemaakt.
Hij zei: ‘Het is donker en je ziet niets om je heen. Dit activeert het verdedigingssysteem. Omdat je niets ziet, valt er een controlemechanisme weg en zoekt het ego een andere manier om de controle te houden; de controle van je mind gaat in de overdrive. Je kunt het vergelijken met lopen in een donker bos; je hoort geluiden en omdat je niets kunt zien geeft dat een angstig gevoel. Je kunt het niet in de gaten houden, maar je moet het wel in de gaten houden. Dan ga je voorstellingen maken die een controlemechanisme in zich dragen. Kleine geluiden of schaduwen worden dan opgeblazen tot grote wezens.
Zo vergaat het je ook in bed. Maar nu doe je het met je gedachten. Je scoop versmalt en vernauwt je aandacht. Je ervaart dan veel intenser wat er in je is, alsof er een vergrootglas op wordt gelegd.’
En dat is precies wat ik ervaar in de nacht; mijn zorgelijke geneigdheid wordt ineens overbezorgd en voor ik het weet voltrekken zich in de nacht allerlei rampscenario’s voor mijn geestesoog. Wat te doen? Veel dingen helpen: mediteren voor het slapen gaan, ontspanningsoefeningen doen, mijn gedachtes sturen, geleide fantasieën opwekken. Maar wat me de laatste tijd het meest direct heeft geholpen is het prevelen of zingen van deze Hindoeïstische mantra:
Om na maha Shiva
Om na maha Shiva
Om na maha Shivaya
Om na maha Shiva
Shivaya om na maha
De tekst betekent: ‘Ik eer het Zelf (licht) dat in mij huist’. En dat is wat er gebeurt; het wordt tijdens het zingen steeds een beetje lichter in me. Ik blijf het herhalen en dan, na een tijdje, verdrijven de woorden en de klank mijn zorgen.
Voor alle tobbers in de nacht: zo klinkt de mantra.
Slaap lekker!
een zucht van verlichting 