Schilderij Ans Wortel
Ineens wist ik het niet meer. Ik deed een digitale betaling en ik wist mijn pincode niet meer. De pincode die ik al jaren bijna dagelijks automatisch invoerde. Ik kon het niet geloven en begon toch wat cijfers in te typen, denkend ‘dit is m’. Heel dom, want als je dat te vaak doet, word je pas geblokkeerd. Dus ik bellen met de bank. Vervolgens allerlei vragen beantwoorden ter check of je wel echt bent wie je bent, zoals: ‘wie was je eerste schoolvriendin en wat was je bijnaam als kind?’ Ik vond het grappig dat ik dat aan een totaal vreemd bankmeisje aan het vertellen was, daarna pas beseffend dat ik dat dus ooit ergens heb ingevoerd.
Alles okay, nu hoefde ik alleen nog naar een dichtbij zijnde pinautomaat te gaan en daar mijn pas te heractiveren, zei ze, met jawel: mijn pincode! Maar die wist ik niet meer, toch? Goed, dan kom je in veel papieren gedoe terecht en daar had ik zo geen zin in dat ik toch voor een andere optie ging: ‘hij valt me wel weer binnen..’
Toen ik had opgehangen besefte ik: denkend ga ik hier niet uitkomen. Sterker nog: hoe meer ik logisch probeerde na te denken, hoe groter het aantal cijferopties werd! Absolute chaos in mijn hoofd. Ik moest het over een andere boeg gooien. En dacht aan een citaat van Ab Dijksterhuis uit ‘Het slimme onbewuste’:
De onbewuste intelligentie schijnt een verwerkingscapaciteit te hebben die 200.000 keer groter is dan die van het bewuste denken. Het bewuste staat tot het onbewuste als een telraam tot een computer. Onze onbewuste intelligentie legt verbanden, zoekt associaties en pakt beelden, emoties en ervaringen mee die jij allang was vergeten.
Als je voor een belangrijke beslissing staat, kun je het onbewuste doelgericht aan het werk zetten: geef haar de opdracht een beslissing te nemen en ga vervolgens iets anders doen, zoals met de hond wandelen, uit eten of werken. Ondertussen is je brein onbewust aan het nadenken en rolt er een betere beslissing uit.
Ik laat het onbewuste zijn (of haar) gang gaan! Blij met deze tijdelijk goed voelende oplossing, sprong ik op de fiets en maakte ik een tochtje door de duinen. Heerlijk en ook aardig leeg gewaaid, maar na een uur geen pincode. Toen muziek gaan luisteren, ook fijn en ontspannen, geen pincode. Toen een besluit genomen: vandaag hoef ik mijn pincode niet te weten, want stiekem legt dat toch tijdsdruk, dus een vorm van controle, terwijl ik alles wilde behalve controle. Opgelucht. Een boek gaan lezen.. En toen ik opstond om een wasje te gaan draaien, was ie daar opeens! De viercijferige code kwam zowaar uit de lucht vallen. Of beter gezegd: uit het onbewuste..
Het bewuste vergeet, maar het onbewuste niet.
Als een kind zo blij was ik. En ik heb de smaak te pakken. Ik ben bezig wat vraagstukken en lastige beslissingen in de week leggen. Helder formuleren voor mezelf en dan loslaten. Echt loslaten, in het vertrouwen dat er iets anders, een veel wijzer stuk, van zich zal laten horen. Juist als ik mezelf wegleid van de vraag, voorbij mijn telraam van logica en voorspelbare oplossingen. Het aan me laten gebeuren. Zodat die megagrote schijf van ongrijpbaarheid, herinnering en associatieve verbinding z’n gang kan gaan.
Leuk experiment voor de zomer!
Ik wens je een fijne zomertijd, met misschien wel een paar mooie onbewaakte verrassende invallen.
Einstein: Logica brengt je van a naar b en verbeelding brengt je overal.
een zucht van verlichting 