Afgelopen weekend volgde ik een aantal boeddhistische lessen in Hurwenen over ‘Het pad van liefde en begrip.’ Wat me iedere keer weer raakt is dat het ervaren van liefde begint met stil staan. Stil staan en stoppen met gewoontes die je verder van huis brengen.
Huis is hier het hart. Je kunt niet liefhebben als je gehaast bent, simpelweg omdat je niet voelt waar je bent. Als je stopt met rennen ervaar je waar je bent. In het hier en nu kom je thuis. Je ervaart wat echt van belang voor je is en wat je te geven hebt.
We hebben op allerlei manieren gemediteerd in het weekend en ook gezongen. Onder andere dit liedje, dat is ontstaan op een retraite van Thich Nhat Hanh. Een van de deelnemers aan die retraite had het bedacht en liep het in de wandelgangen te zingen; al snel verspreidde het zich onder de honderden retraitegangers.
Happiness is here and now
I have dropped my worries
No where to go
Nothing to do
No longer in a hurry
(Het is jammer dat ik het melodietje er niet bij kan zingen, die technische knop heb ik nog niet gevonden op mijn blog).
Na een aantal dagen had iemand er een couplet bij geschreven:
Happiness is here and now
I have dropped my worries
Somewhere to go
Something to do
But not in a hurry
En wat bleek; het was van de hand van Thich Nhat Hanh. Waar je ook gaat, wat je ook doet, doe het zonder haast.
Ik zelf merk dat als ik niet gehaast ben, ik veel vrolijker word. Ik zie dingen waar ik anders aan voorbij ren, zoals laatst: ik was onderweg naar Deventer maar er was een wegomleiding. Direct was ik gespannen en gehaast, ik moest een alternatieve route zoeken en ik scheurde door de weilanden in het buitengebied. Toen kreeg ik ook nog te maken met een overstekende koeienparade: de boer bracht zijn koeien naar de wei, via de weg. Ik stond stil –met een diepe zucht- en ik keek naar die grote koeien, die uitgebreid hun tijd namen om over te steken.
De boer zwaaide naar me, toen het gedaan was. Ik zwaaide terug en ik glimlachte, ik was tot rust gekomen. Toen zag ik dat een van de koeien begon te rennen in de wei. Dat is zo’n grappig gezicht, zeker als de andere koeien dan mee gaan rennen, die grote logge beesten achter elkaar aan door de wei. Ik heb een tijdje staan kijken en werd helemaal blij. Toen was het tijd om weer te gaan.
Wat ging ik ook weer doen?
Fijne dag met alles wat je gaat doen vandaag.. no longer in a hurry.
een zucht van verlichting 