Onlangs bezocht ik een openbare les van lama Dzogchen Rinpoche in Zutphen, met als titel: ‘Echt geluk vraagt om wijze beslissingen.’
Het was in de aula van een school en de zaal zat helemaal vol. Ik had me er heel erg op verheugd, de titel was veelbelovend, maar oh wat kwam het langzaam op gang. Eerst een hele lange intro van een lieve vrouw (dat wel) over allerlei zaken rondom de lama en zijn werk. En toen Dzogchen Rinpoche dan eindelijk binnenkwam, had ook hij een lange intro over de voorouders en traditie, met veel namen. Ik zat slecht, had geen zicht en er was een vertaalster die het ritme uit de lezing haalde. Het was lastig inkomen.
En toen de bevrijdende zin: ‘Een absolute wijze beslissing is het laten rusten van de geest.’ Ik was alles behalve rustig; mijn oordelen en gedachtes raasden als een wilde aap door me heen. Hoe westers zat ik me te ergeren aan triviale dingen?
‘Zit als de Mount Everest, waarop de wisseling van de seizoenen geen enkele invloed heeft’, ging hij verder. Beter maar meteen toepassen.
‘Vestig je blik op één punt en adem door je mond. Zorg dat je ademhaling lang en diep is. Een diepe ademhaling leidt tot een lang leven.’
Eindelijk voelde ik mijn eigen lichaam en kwam ik tot rust.
‘Een andere absolute wijze beslissing (er vanuit gaande dat je de relatieve wijze beslissingen als het beoefenen van liefdevolle vriendelijkheid en mededogen dan al hebt toegepast) is: het laten rusten van de energie. De inademing is het leven, de uitademing de dood. Daartussen zit een opening: daar rust de energie (en komt de aap tot rust!). Deze opening tussen dood en geboorte is onvergankelijk.’
Ik heb het altijd als een leegte ervaren, de stilte tussen de uit-en inademing. Maar een momentum waar de energie kan rusten, is veel mooier. Het is een opening die steeds iets opgerekt kan worden, met de belofte van een oneindig landschap. Weldadig.
‘Zit als de Mount Everest en laat de energie een paar minuten rusten. Doe dit dagelijks, zoals je ook je tanden iedere dag poetst en niet alleen met kerst, want dan is er geen redden meer aan.’ Een gulle lach.
Tot slot: ‘Wat zijn jullie westerlingen toch vaak gestrest! Als je stress ervaart: laat het rusten. Je ziet het, je luistert en je neemt het niet op maar laat het gaan.’
Zo simpel, en zo weer vergeten in de toepassing. Grote hulp, bijvoorbeeld bij vakantiestress?
een zucht van verlichting 