‘Mag ik een puzzel voor kerst?’ Deze onverwachtse vraag kwam er binnen op mijn mobiel, van onze 22-jarige dochter. Mijn hart sprong op: natuurlijk! En ineens doemde het puzzeltafeltje op van mijn oma, waar ze met regelmaat langsliep om even een ‘stukje te leggen.’ Ik kreeg grote drang om ook zo’n puzzeltafeltje te maken voor de kerstperiode, liefst met een authentieke Jumbopuzzel met Zwitsers winterlandschap. Waar vind je die? Bij de kringloopwinkel. Dus daar gingen we heen.
Ik keek mijn ogen uit; wat een grote kringloophal in Alkmaar! Zoveel spullen. Er was bijna niemand. Mijn man ging richting het meubelgedeelte, ik naar de speelgoedhoek. Onderweg zag ik rijen vazen, pannen, apparaten, enorm veel boeken, een kastje met kristal, een hele hoek met kleding, glitter galajurken ook, laarzen, schoenen, tassen, en zomaar door. Alles nog prima in orde.
En terwijl ik daar zo ronddwaalde, bekroop me een treurig gevoel. Wat hebben we veel, en wat is er veel over! In de verte klonk ‘Driving home for Christmas’. En we blijven maar kopen, meer dan ooit afgelopen Sinterklaastijd. Waarom stoppen we niet met geld uitgeven aan wat we allang niet meer nodig hebben? ging door me heen. En laten we dan vooral geld uitgeven aan de mensen die we wel hard nodig hebben, die de basis vormen van onze samenleving; de mensen in de zorg, verplegers, ambulancepersoneel, de politie, mensen in het onderwijs… En als de politiek dan niet de moed heeft daar rigoureus op in te zetten, laten wij deze mensen dan in ieder geval koesteren en waarderen en met complimenten overladen! Het schiet me te binnen om dat ik net die ochtend iets moest halen bij de apotheek, en de assistente me zo goed had geholpen. Ik zei tegen haar: ‘Je hebt me zo goed geholpen, ik ben weer helemaal gerust, dankjewel.’ Ze keek me eerst verbaasd aan, en toen kwam er een glimlach. ‘Tot ziens mevrouw!’
Ik liep op tegen een toren opgestapelde sleeën en een rek vol moonboots. Toch een beetje afgedwaald. Maar daar zag ik in een hoek het speelgoed, met de spelletjes, de autootjes, de trekkertjes… jeetje ja de boeren. Het komt allemaal langs. Ze hebben besloten toch niet de kerst te verstoren, met hun hongerwinteractie (belachelijke vergelijking). Natuurlijk kunnen niet alleen de boeren het probleem oplossen, maar ook hier: er is wildgroei. 48% van Nederland wordt in beslag genomen door land- en tuinbouw. Eén kwart van wat de boeren produceren is voor eigen land, drie kwart is voor de export, daarmee wordt 90 miljard euro per jaar verdiend. Waar dat geld ook heen moge gaan: het is extreem veel! Wie zegt er nou eens Ho! Net als de groei van Schiphol. Er kwamen daar afgelopen jaar 71 miljoen reizigers af en aan, Schiphol staat daarmee qua omvang op de 3e plaats in Europa. En dat voor zo’n klein landje. Hallo beleidsmakers, wanneer zeggen jullie nou eens: ‘We gaan niet meer uitbreiden, het is genoeg geweest zo!’
Meer groei betekent niet meer winst, maar verlies en verval: afbraak van iets wat kostbaar is op een hele andere manier.
En jawel, daar ligt ie, tussen de Memory en de kwartetkaarten: het Zwitserse winterlandschap, de Jumbopuzzel! En je gelooft het niet, maar als ik de deksel optil zitten alle 1000 stukjes nog in een afgesloten plastic zak.
In mijn nopjes loop ik terug richting de kassa. Ik zie mijn man ook die kant op gaan met een best lelijk opklaptuintafeltje onder z’n arm. Ik kijk hem vragend aan. ‘Precies de goeie maat’, zegt ie. Ach kerstkleedje erover en klaar. En dan vlak voor de kassa, blijft hij staan bij een tafel vol kerstspullen. ‘Deze is leuk’ zegt hij. Er staat een besneeuwd huisje, met twee schaatsende kindjes ervoor. Hij drukt op een knopje: het draait, de kindjes schaatsen. Die gaat zeker mee. We rekenen 11,50 af.
Heel tevreden gaan we naar huis.
Ik wens je een hele fijne kersttijd,
en graag tot in het nieuwe jaar.
PS mocht je nog fijne boeken zoeken voor de kerstperiode, in mijn digitale bibliotheek staan allerlei titels, ook tips van andere blogvolgers.
Marthe van der Noordaa
een zucht van verlichting 