Het is eerder donker, de dagen worden korter, de nachten langer. De herfst neemt het over. Ik hou van de herfst, met haar prachtige bladerenkleurenspel, de sterke geuren, woeste luchten en het inkeren naar binnen, vuur aan, met een boekje op de bank.
Maar ook breekt met de herfst een zware tijd aan voor me. Mijn allergie speelt het meest op in deze tijd, de Ambrosia bloeit met haar heftige pollen en binnen is de huismijt actief. Daar komt bij dat ik een nekblessure heb, beide kwalen zorgen ervoor dat ik slecht slaap. En dan begint het wakker liggen. Zo anders is de donkere nacht in de herfst.
Ik merk het ook in mijn coachingspraktijk, meer mensen kampen met slaapproblemen in deze tijd. Ik adviseer dan om te beginnen dat het om acceptatie gaat. Bij zoiets ongemakkelijks als wakker liggen, willen we in eerste instantie dat het ophoudt, wat maakt dat we vervolgens opgefokt kunnen raken over het feit dat we wakker liggen. We denken dan: ik moet slapen, wat kan ik doen om in slaap te vallen? En juist dat denken houdt wakker.
Acceptatie leidt tot ontspanning. Ontspan in het wakker liggen. Gewoon liggen. Dan is de kans groot dat er iets oprijst: een probleem, een vraag, pijn, een zorg. Kijk ernaar, niet wegkijken, dat is de kortste route (geloof me, ik deal hier nachtelijks mee). Al ligt er wel een volgende afslag op de loer: dat wat je ziet wordt opgeblazen, het wordt alras problematischer, zorgelijker, pijnlijker. In de smalle koker van de nacht wordt waar je mee zit al snel buitenproportioneel groot, omdat er geen relativerende contekst is. Er komt letterlijk geen licht bij.
Ook dan helpt ontspanning. Adem bewust, breng rust, zodat het nachtelijke fantoom niet onnodig groter wordt. Wat blijft is wat er is. Wat niet betekent dat dat makkelijk is. Niet zelden lig ik dan even stilletjes te huilen. ‘Houdt het dan nooit op?’ gonst door me heen. ‘Zal het altijd zo zijn in de nachten van september en oktober?’ Maar ik weet dat daar geen antwoord op is, want het is geen echte vraag, het is een smeekbede dat het ophoudt.
De laatste tijd denk ik vaak in de nacht even aan andere mensen die wakker liggen. Voor jullie deze troostende woorden van Imme Dros:
‘Verdriet duurt een nacht, maar vreugde komt in de morgen.’
Tot in de morgen.
een zucht van verlichting 
Prachtige tekst weer Marthe,
Ik stuur hem door aan mijn zoon die vaak slecht slaapt.
Ik hoop dat je van de herfst blijft genieten en het je lukt te ontspannen in de nacht!
Lieve groet,
Jozien
Dank, ik zal ook aan jou denken als in s’ nachts of in de vroege morgen wakker lig. Hartelijke groet Marianne
Voor een sfeerimpressie van ons atelier klik hier 2.37 min.
Luc en Marianne Willems Kleine Poelstraat 7 5371 KM Ravenstein 0486-416172 info@creapoelka.nl http://www.creapoelka.nl
Wat fijn om je nachtverhaal te lezen. Dank je wel voor je bemoedigende en vooral mooie woorden. Naast het piekeren en bijten in je eigen staart in de nacht, is het voor mij ook een moment om juist te creëren; de dromen die oplichten in hun eerste staat toe te laten en langzaam vorm te geven, met alle stille aandacht die er dan is. Geen afleiding, geen ruis, slechts de donkere sterrenmantel van de nachtelijke hemel die mij omhult, inspiratie en vertrouwen geeft. Terwijl ik mijn eigen ademhaling voel en volg. Het slapen volgt daarna altijd weer, wonderbaarlijk maar werkelijk waar!